2021-09-09 aşitî

Armîtra hacîzade

Dema mirov li dîroka xwezeya civakê û gerdunê dinêre , mirov dikare vê pênasê bi ber firehî bigire dest ku çima jin û aştî .
Di dema nolîtiîkê de jî hebûna koka xwezayê him biyolojîk, him jî zanistî de dema ku ji avabîna jiyana mirovatîyê zindiye kû di gerdûnê de weke mirovan bigre heya lawiran û nebatan herdem jêre mamostaî , dayîkitî kiriye û ev mîmarîya bedew di nava tewazonekî de bi ahengekî nazenîn hûnaye ,girtiye dest û meşiyaye.Di vir de mirov dikare edaleta mirovahîyê ku em roja me ya îro ve girêdidin ku jin wek barana ku dibare li herderê geş û xweş dike. piştire jî dema roj derdikeve xwe dide li wê axê, tu ji bêhna axê û ew bedwiya rûyê xwezayê têrnabî , dermanê hemû derdan hestên mirovên kedkar û yên dinya dîtî û zehmetkêş ên ku rojên wan yên ku derbaz bûne,tijî bîranînên zehmetî, xweş û nexweşin, du bare ew zindî kirin ji nû ve zindî kirina wan danîna jiyîne.jin herdem ji bona avabîna jiyaneke bi edalet di nava hemû fikirên rêveberinê de bûye.di roja me ya îro de jî tu dema mêze dikî ,ew qanûnê jin ku bi destê zilaman hat dizîn , sembolekî sermayedariya desthilatdariya xwe û jin ji rûximî hemû têkoşînê bû tenê koleyekî bê heqdest .kirin fahîşe di serayên destihilatde, bû amûrên xerîzeyên cinsî tenê û makîneyên zarok anînê , xizmetkarên bê heqdest, herdem milkê zilaman di rojên xweşîyade wek eşiyayekî berdêl dayînê.Amûrê têrkirina xerîzê dewlet qiralan ku kirina xizmeta zilaman.
Taybet jî di derketina xwedayan ku dij xwedawendin jin çawa sekinîn, ber bi avabûna olan de zêdetir jin kete nava agirekî ku xilasîya wê nebû.Taybet jî heft qatmanên ku jin têde hat şikandin ,şikandina cîns bû. Di dema ola mûsawî de zarokên keç dema tên dibin dikûjin, zindî zindî bin ax kirin.nedihîştin derkevin derve bixwînin cihên resimî de cîh bigirin .bi her awayî dij hebûna jin kîn û nefretekî wehşîyane hebû .Dema H.Mûhemed de jî bi keça 9 salî ku bû desthilatdar di kesayeta xedîce de di ticaretê bigire heya sewal dariyê, awabûna dest hilata wî re hertişt bû .hem de jî xwest bi vê pîvanê nabe zarokên keç bên kûştin, pîvanekî dij desthilat ên din dayîne. Lê wê jî hîn xirabtir kirji nava gorê derxist ki nawa qebiristana çar dîwaran li nawa malê.lê bi vê pîvanê hîn jin her roj ji hat kûştin , tecavûz kirin .zêdetir kîn û nifrert sîstema desthilatdarîya bavik salari hember jin heta ku parçeyek ji wîye jî rehimê pê nekir .ewqas kîn ji bo çi li dij koka jiyana pîroz re ters bûn .ma mimkîn dibe mirov li çavkanîya hebûna xwe ya kû jîyan jê diherike û vejînê şîndike mirov lê bê xezebê zohabike ji holê rake.
Ew zalimtîya ji dij hebûna qerekterê jin li ku derê dibe bila bibe herdem rê li ber edalet, dil rehimiyê û aştiyê ve vedike.Ji ber wê jî mirov dikare weha pênase bike hebûnekî bi vê awayî re li jor jî me dest nîşan kiriye, di roja me ya îro de jî ew zêhniyet berdewame.têkoşînên ku li zîndanan,cepheyan,di kolanan,li herderê di nava agir de berxwedaniyê dikin û diqîrin azadî, wek hevî.ew jî hê ji koka dayîka xwedawend ku li zagrosan belav bû.ew xwe berda nava rihê zarokên wê, hem keç him jî kur bêy ku mirinê bifikire,jêre parêzvantîyê dike û bedewiya xwe domdar dike ,bi meşa zîlanan viyanan,leylayan ,şîrînan ,jinên îsyankar yên di dîrokê de di hondirê tenûra kiyutîne de hatin şewitandin hatin parçekirin ,ew hebûn parastin.
Wekî ku gotinên pêşiyan dibêjin ,dar li ser koka xwe şîn dibe.ji ber ku tu wê biparêze taybet wek jin roja me ya îro ji neslê xwe yên nû re jiyanekî nû binexşîne û vê bi zarokên keç û xurt yê hemû netewê di Rojhilata navîn de sîstema demokratîk wek hev ava bike .taybet jî têkoşîna zêhniyeta nû avakirin. sîstema xwe parastin yên piskolojîk,rohî,fîzîkî, eskerî, ekonomî,çandî,hûnerî yê hem ji bo hemû mirovahiyê hem de ji bo gelê bindest taybet jî jin .mînak tu li nava civakê mêzekî ji bona xwe xwedîkirinê ciqas laş firoşiyê jinên temen piçûk, dayîkên zarokane di malên herem sereyan de xwe difroşin tên firotan .dema ku tu jin dinêrî herdem dibên pir bêhêze.li dema ku rastiya jiyana wê dinêrî rûxmî wê jî hemû asmîlekirinan qirkirinan re dîsa jî wê cewhera xwe yê pîroz diparêze di nava pençên qirkerinê de cewherê dil û mêjiyên xwe diparêzin. Di roja îro eger tu nebî jiyan jî nabe ,eger tu tov nedî berhem jî nabe,eger xwêydanê nedî tuyê bedew jî nebî.em wek jin xwedî hebûnê pîrozin.em xwedî mêmarekî avakerê azadiyêne dîsa ji dayîka pîroz dayê uwêyş Rêbre APOne.em wek jin li vê re deyîndarin.ew pirojê netewa demokratîk esasê wê sedî nodê wê jin berpirsê wêye jêre mêmartiyê bike, bineqşîne û biherkîne di nawa şaneyên civakê.weke koka dara berûyê ku baran nebe şînbe roj nebe dîsa şîn be